Menu
Het intieme samenspel van dit paar is hier bedoeld als symbolische metafoor voor het begrip ‘toestaan’. Blijkbaar geniet deze vrouw van het contact met deze man. Maar als ze haar ogen opendoet, ziet ze een kaal persoon zonder gezicht. Is het een marsmannetje, een alien, een bezoeker, een boodschapper, een narcist, of misschien een politicus, die totaal gevoelloos zijn eigen boodschap overbrengt, wat er ook moge gebeuren? De vrouw blijft nadien telkens met de kater achter.
In de tijd van vandaag waarin iedereen is geprogrammeerd om bang te zijn voor alles en iedereen, vervaagt dat echt intieme samenspel geleidelijk. Angst neemt haar plaats in.
In dit kunstwerk laat de kunstenaar ons geloven dat we ons allemaal voelen als die vrouw die op zoek is naar plezier, genegenheid, respect, liefde, waardering en samenhorigheid, die we verwachten te krijgen van die boodschapper die ons overtuigt om zijn liefde te aanvaarden. Dus laten we die persoon toe om onze beschermde zone binnen te gaan. Maar al snel zien we onszelf weer met een kluitje in het riet gestuurd.
Het maakt niet uit hoe we het draaien, we voelen ons altijd voor de gek gehouden of genaaid. We eindigen deze dag terug met een kater … voor de honderdste keer. Weet u hoelang we dit zullen toestaan? Juist, … totdat we allemaal opstaan en de “opgeklopte angst” achter ons laten.
****************
A interação íntima desse casal é entendida aqui como uma metáfora simbólica para o conceito de ‘permitir’. Aparentemente esta mulher gosta do contato com este homem. Mas quando ela abre os olhos, ela vê uma pessoa careca sem rosto. É um marciano, um alienígena, um visitante, um mensageiro, um narcisista, ou talvez um político, totalmente insensível para entregar sua própria mensagem, aconteça o que acontecer? Depois disso, a mulher sempre fica para trás com a ressaca.
Na era de hoje, onde todos estão programados para ter medo de tudo e de todos, essa interação verdadeiramente íntima está gradualmente desaparecendo. O medo toma seu lugar.interação intima desse casal é entendida aqui como uma metàfora simboli
Nesta obra, o artista nos faz acreditar que todos nos sentimos como aquela mulher que busca o prazer, o carinho, o respeito, o amor, a apreciação e a união que esperamos obter daquele mensageiro que nos convence a aceitar seu amor. Então permitimos que essa pessoa entre em nossa zona protegida. Mas logo nos vemos novamente com um torrão nos juncos.
Não importa como nós giremos, sempre nos sentimos enganados ou ferrados. Terminamos este dia com uma ressaca novamente… pela centésima vez. Você sabe até quando vamos permitir isso? Certo,… até que todos nos levantemos e deixemos o “medo chicoteado” para trás.