HM-ART1122: EROSION OF SILENCE
‘Erosion’ is the geological process by which earthly material is worn away by natural forces such as wind, water or other fluids.
“Silence” refers to any absence of communication, a refusal to stand up and speak when expected
“Erosion of Silence” is an artistic voodoo experiment that delves into the delicate interplay between gratitude, betrayal, and transformation. In this piece, a bronze sculpture of a couple—a symbol of trust and connection—is submerged in corrosive acid. As the acid slowly dissolves the bronze, the work disintegrates into dust and ash, eventually carried away by the wind, a haunting metaphor for the erosion of trust and the passage of time.
This work was initially created as an homage to Danny V., a retired KBC bank director whose integrity and support once earned my gratitude. Despite his own battles with severe depression, I had the privilege of helping him confront his fear of commitment, guiding him toward embracing a new relationship. His trustworthy reputation even led to his role as a third-party arbitrator in a business dispute I faced with an unreliable partner. His intervention earned him acquittal, but over time, cracks began to show in the foundation of my trust in him.
What followed was a painful revelation: inappropriate actions, broken promises, and a failure to act with fairness or impartiality. When accountability was needed most, he retreated into silence, shielding himself from responsibility and avoiding all contact. This silence persisted, even through the appeal process, as he refused to correct his wrongs. One day, I may seek him out for the answers I deserve—but for now, I turn to art as my voice.
The destruction of this bronze sculpture serves as a cathartic release—a way to shed the weight of this painful chapter and make space for new, richer experiences. Watching the bronze dissolve is not just a reflection of disillusionment but a statement of resilience: a recognition that even from ashes, new beginnings can emerge.
HM-ART1122 Erosie van stilte
‘Erosie’ is het geologische proces waarbij aards materiaal wordt weggesleten door natuurlijke krachten zoals wind, water of andere vloeistoffen.
‘Stilte’ verwijst naar elke afwezigheid van communicatie, een weigering om op te staan en te spreken wanneer dat verwacht wordt
“Erosion of Silence” is een artistiek voodoo-experiment dat ingaat op de delicate wisselwerking tussen dankbaarheid, verraad en transformatie. In dit stuk wordt een bronzen sculptuur van een stel, een symbool van vertrouwen en verbinding, ondergedompeld in bijtend zuur. Terwijl het zuur het brons langzaam oplost, valt het werk uiteen in stof en as, dat uiteindelijk door de wind wordt meegevoerd, een spookachtige metafoor voor de erosie van vertrouwen en het verstrijken van de tijd.
Dit werk werd oorspronkelijk gemaakt als eerbetoon aan Danny V., een gepensioneerde directeur van de KBC-bank wiens integriteit en steun ooit mijn dankbaarheid verdienden. Ondanks zijn eigen gevechten met ernstige depressies, had ik het voorrecht hem te helpen zijn angst voor toewijding onder ogen te zien en hem te begeleiden naar het omarmen van een nieuwe relatie. Zijn betrouwbare reputatie leidde er zelfs toe dat hij de rol van derde-partij-arbiter op zich nam in een zakelijk geschil dat ik had met een onbetrouwbare partner. Zijn tussenkomst leverde hem vrijspraak op, maar na verloop van tijd begonnen er scheuren te ontstaan in de basis van mijn vertrouwen in hem.
Wat volgde was een pijnlijke onthulling: ongepaste acties, gebroken beloften en een falen om eerlijk of onpartijdig te handelen. Toen verantwoording het hardst nodig was, trok hij zich terug in stilte, beschermde zichzelf tegen verantwoordelijkheid en vermeed elk contact. Deze stilte bleef bestaan, zelfs tijdens het beroepsproces, omdat hij weigerde zijn fouten te corrigeren. Misschien zoek ik hem ooit op voor de antwoorden die ik verdien, maar voor nu wend ik me tot kunst als mijn stem.
De vernietiging van dit bronzen beeld dient als een cathartische bevrijding, een manier om het gewicht van dit pijnlijke hoofdstuk af te werpen en ruimte te maken voor nieuwe, rijkere ervaringen. Het zien oplossen van het brons is niet alleen een weerspiegeling van desillusie, maar ook een uiting van veerkracht: een erkenning dat zelfs uit as nieuwe beginpunten kunnen ontstaan.
HM-ART1122 Erosão do silêncio
‘Erosão’ é o processo geológico pelo qual o material terrestre é desgastado por forças naturais como o vento, a água ou outros fluidos.
“Silêncio” refere-se a qualquer ausência de comunicação, uma recusa em levantar-se e falar quando esperado
“Erosão do Silêncio” é uma experiência artística de vudu que investiga a delicada interação entre gratidão, traição e transformação. Nesta peça, uma escultura de bronze de um casal – símbolo de confiança e ligação – está submersa em ácido corrosivo. À medida que o ácido dissolve lentamente o bronze, a obra desintegra-se em pó e cinzas, eventualmente levada pelo vento, uma metáfora assustadora para a erosão da confiança e a passagem do tempo.
Este trabalho foi inicialmente criado como uma homenagem a Danny V., diretor aposentado do banco KBC, cuja integridade e apoio já mereceram a minha gratidão. Apesar das suas próprias batalhas contra a depressão grave, tive o privilégio de o ajudar a enfrentar o seu medo de se comprometer, orientando-o para abraçar uma nova relação. A sua reputação fiável levou mesmo ao seu papel como árbitro terceirizado numa disputa comercial que enfrentei com um parceiro não fiável. A sua intervenção valeu-lhe a absolvição, mas com o tempo começaram a surgir fissuras na base da minha confiança nele.
O que se seguiu foi uma revelação dolorosa: ações inadequadas, promessas quebradas e incapacidade de agir com justiça ou imparcialidade. Quando a responsabilização era mais necessária, recolhia-se ao silêncio, protegendo-se da responsabilidade e evitando qualquer contacto. Este silêncio persistiu, mesmo durante o processo de recurso, pois recusou-se a corrigir os seus erros. Um dia, poderei procurá-lo em busca das respostas que mereço – mas, por enquanto, recorro à arte como a minha voz.
A destruição desta escultura de bronze serve como uma libertação catártica – uma forma de nos livrarmos do peso deste capítulo doloroso e de abrir espaço para novas e mais ricas experiências. Ver o bronze dissolver-se não é apenas um reflexo de desilusão, mas uma declaração de resiliência: um reconhecimento de que, mesmo das cinzas, podem emergir novos começos.
